ماست و انواع آن
ماست (Yogurt) یکی از انواع لبنیات است که از تخمیر شیر توسط نوعی باکتری به نام لاکتوباسیلوس حاصل میشود. از هر نوع شیری برای تهیه ماست میتوان استفاده نمود، اما ماستهای امروزی را اغلب از شیر گاو تهیه میکنند.
تاریخچه پیدایش ماست
اولین ماستها احتمالاً به طور تصادفی تهیه شدند، یعنی زمانی که شیر را برای حمل و نقل داخل کیفهایی که از پوست بز درست شده بود میریختند (این مورد درباره پیدایش پنیر نیز ذکر شده است) باکتری موجود در پوست بز، شیر را تخمیر نموده و ماست به دست میآمد. قبلاً نیز تصور میشد که مردم بلغارستان اولین کسانی بودند که ماست تهیه کردند؛ اما شواهدی وجود دارد که نشان میدهد مردم کشورهای دیگر از دو سده قبل از میلاد مسیح، ماست و دیگر انواع لبنیات را تهیه میکردند. برخی نیز بر این اعتقادند که ماست از طریق ترکان از بلغارستان به سایر کشورها راه یافته به همین دلیل به نام ترکی آن یعنی یوغورت معروف شده است. اگرچه در تاریخ فرهنگ ایران باستان به ماست در پانصد سال قبل از میلاد مسیح اشاره شده است و در سنت ایران مردم بر این باور بودهاند که ابراهیم پیامبر به علت مصرف منظم و روزانه ماست صاحب عمری طولانی همراه با سلامتی بوده است. همچنین در فرهنگ و تاریخ هند باستان به غذایی متشکل از ماست و عسل اشاره شده است که از آن به عنوان «غذای خدایان» یاد میشود.
جالب اینجاست بر اساس برخی شواهد ریشه تاریخی پیدایش ماست را به ایران نسبت میدهند به این صورت که در کردستان در اطراف یک چشمه آب معدنی گیاهی رشد میکند که به علف ماست معروف است و در زبان محلی به آن یوغورت اوتی گفته میشود. برخی معتقدند اولین بار از این گیاه به عنوان مایه ماست برای تهیه آن استفاده شده است.
ماست از تخمیر قند شیر به نام لاکتوز حاصل میشود. باکتری ویژه تهیه ماست، لاکتوز را به اسید لاکتیک تبدیل میکند و به علاوه به ماست بافت ژل مانندی میدهد. به دلیل وجود اسید لاکتیک، ماست مزه تند و ترشی پیدا میکند.
جهت تهیهٔ ماست باید باکتری مخصوص را داخل شیر پاستوریزه شده ریخت. دمای شیر(۴۰ تا ۴۶ درجه سانتیگراد) و همچنین شرایط محیط برای تهیه ماست بسیار حائز اهمیت است. این باکتری، قند موجود در شیر را تجزیه نموده و اسید لاکتیک تولید میکند. به دلیل وجود این اسید، پ هاش شیر پایین رفته و پروتئین موجود در شیر به صورت تودهٔ جامدی در میآید.
معمولاً از ترکیب چند نوع باکتری به نامهای استرپتوکوکوس سالیواریوس و لاکتوباسیلوس بلگاریکوس و بتاکوکوس سیترووس و استرپتوکوکوس دی استیل لاکتیک استفاده میشود. اگر پس از انجام عمل تخمیر روی شیر، ماست به دست آمده را حرارت ندهیم تا باکتریهای موجود در آن کشته شوند، به عنوان ماستی که باکتری زنده و فعال داخلش وجود دارد به فروش رسیده و اغلب افراد عقیده دارند که این ماست، دارای ارزش غذایی بسیار بالایی است. البته معمولاً ماست را پس از تهیه پاستوریزه میکنند که باکتریهای موجود در آن کشته شود. این نوع ماست پاستوریزه را تا چند ماه میتوان حتی بیرون از یخچال نگهداری نمود. طرفداران این دو نوع ماست هر کدام سعی میکنند با انجام تحقیقات مختلف، تفاوت در مواد مغذی این ماستها را نشان دهند و بیان میکنند که هر کدام چه کاستیهایی دارند.
ماستهایی که پس از تهیه، پاستوریزه نمیشوند آنزیمی برای تجزیه لاکتوز دارند؛ بنابراین افرادی که به لاکتوز حساسیت دارند با خوردن این نوع ماست متوجه شدهاند که پس از مصرف، مشکلاتی که با خوردن لبنیات در آنها بروز پیدا میکند دیگر دیده نمیشود. از نظر تغذیهای، ماست ماده غذایی مفیدی میباشد که سرشار از پروتئین و برخی انواع ویتامین ب است. املاح موجود در آن زیاد بوده و در عوض، میزان چربی آن با میزان چربی شیری که ماست از آن تهیه شده برابر میباشد.
انواع ماست
ماستها را معمولاًبه صورت شیرین و گاه به صورت ترش، و با طعمهای مختلف به فروش میرسانند.
ماست میوهای : از افزودن انواع میوهجات تهیه میشود که علاوه بر ایجاد طعمهای مختلف ماست، طعم ترش آن را کاهش دهد.
ماست خامهای : (ماست یونانی) از مخلوط کردن شیر با خامه تهیه میشود تا میزان چربی شیر را به ۱۰ درصد برساند. معمولاً این نوع ماست را به همراه عسل به عنوان نوعی دسر مصرف میکنند.
ماست موسیر : را از ماست با سیر یا موسیر لهشده تهیه میکنند. گاهی هم حتی با سبزی ریزشده مخلوط میکنند و طعمهای مختلفی از ماست ایجاد مینمایند.
ماست چکیده : از آبگیری ماست معمولی درست میشود. این کار را با گذراندن ماست معمولی از صافیهای پارچهای انجام میدهند.
ماستوخیار : هم نوعی ماست است که پس از آنکه ماست چکیده با کمی آب زده شد، خیار و نعنا و سیر در ماست ریخته میشود و نمک و فلفل بدان میپاشند و هم میزنند. معمولاً با نعنای خشک و برگ گل گلاب نیز آن را میآرایند.
اگه کردستانه پس چرا اسمش ترکی هستش
سلام
وجه تسمیه و نام گذاری اماکن مختلف یا خوراکها داستان بسیار درازی دارد. همان طور که زبان و گویش در بسیاری از جاهای دنیا آمیختهای از تاریخ، فرهنگ، تمدن، مهاجرت و جنگ و … هستند.