خورش قیمه و تاریخچه آن

خورش قیمه یکی از انواع خورش‌های ایرانی است که می‌توان جز ده غذای برتر ایرانی از آن نام برد. این خورش معمولا به همراه چلو خورده می‌شود و به اعتقاد بسیاری شاهنشاه خورش‌های ایرانی است. این غذای لذیذ از گوشت قطعه قطعه شده، لپه، رب، پیاز و طعم دهنده‌هایی همانند لیموعمانی و دارچین تهیه می‌شود.
عموما خورش قیمه را بر دو نوع خورش قیمه سیب زمینی و خورش قیمه بادنجان طبخ می‌کنند. البته انواع و اقسام دیگری قیمه در شهرهای مختلف ایران تهیه می‌شود که غالبا در مواد اولیه یکی هستند و تنها در شیوه پخت و طعم دهی تفاوت دارند، به طور مثال قیمه بوشهری از انواع مشهور خورش قیمه است. همچنین در کشور عراق نیز نوعی قیمه به نام قیمه علاچی یا قیمه نجفی وجود دارد که بجای لپه با نخود و البته بدون سیب زمینی تهیه می‌شود.
تاریخچه دقیقی از زمان پیدایش این خوراک وجود ندارد، اما بنا بر اعتقاد برخی از تاریخ‌نگاران و با بررسی ریشه کلمه قیمه حدس می‌زنند که طبخ این غذا قدمت بسیاری دارد. در لغت نامه دهخدا کلمه قیمه از ریشه ترکی به معنای گوشت قطعه شده شده آمده است، اما بنا بر اعتقاد زبان‌شناسان ریشه قیمه از کلمه “کیمه” در زبان اکدی و به همان معنا گرفته شده است.

(6 رای، میانگین : 4٫83 از 5)

Loading...